گیاه گشنیز

گشنیز (Coriandrum sativum) که از خانواده جعفری( Umbellifera )می‌باشد که از قسمت میوه (تخم) به عنوان اندام دارویی استفاده می شود.این گیاه دارویی دارای مزاج سرد و مرطوب می‌باشد و برای درمان نفخ مورد استفاده قرار می گیرد. ترکیبات شیمیایی گشنیز شامل روغن فرار( شامل د -لینالول، کوریاندرول، آلفا پی نن،لیمونن و ...)، فلاونوئیدها (مانند روتین)، کومارین ها، اسیدهای فنلی، پرو تدین ها، چربی ها، نشاسته و قند می باشد.

از خواص درمانی دیگر گشنیز شامل ضد اسپاسم دستگاه گوارش( پیشگیری و کاهش دل پیچه)، دارا بودن خاصیت ضد قارچ و ضد باکتری و مصرف در درمان اسهال و عفونت های روده ای، اشتهاآور،خوشبوکننده دهان، و قاعده آور در زمان به هم خوردن نظم عادت ماهانه، کمک به سوزاندن چربی های اضافی بدن می باشد.

برای بهره گیری از خواص درمانی گشنیز می‌توان سه نوبت در روز، در هر نوبت یک قاشق مرباخوری(۵-۳ گرم) از تخم‌گیشنیز را به مدت ۲۰ دقیقه در یک قوری چینی دم کرده بعد از هر وعده غذایی میل کنید.در دوران بارداری استفاده از این گیاه دارویی با احتیاط و زیر نظر پزشک مصرف شود ولی در دوران شیردهی نکته خاصی ذکر نشده است، عوارض جانبی آن شامل مصرف زیاد میوه نیز نوعی مستی همراه با خستگی ایجاد می‌کند که منجر به ایجاد ورم معده، روده و نارسایی کلیه می گردد.